Benim Babam Şiiri - Süleyman Tunç

Benim babam,
Bir öğretmen.

Güneş'i doğdurmaz üzerine.
Her gün imamlardan bile önce uyanır.
Kalkınca ilk işi potinlerini boyamak.
Sonra sinek kaydı bir traş.
Kahvaltısı üç bardak çaydır benim babamın.
Çantasını kaptı mı doğru okula.
Annem bağırır kapı aralığından:
''Uğurlar ola! ''

Benim babam,
Başı dik, gözü pek insandır.
Yalanı hiç sevmez,
Parayı da.
Bu yüzden kiralarda geçer ömrümüz yıllardır.
Annem sitem eder bazen babama:
''Bir evimiz bile yok! ''der.
Babam gayet olgun ve mütevazi,
Sadece gülümser.

Benim babam bir öğretmen!
Çocuklar ve kitaplardır bütün dünyası.
İçki içmez, kumar oynamaz.
Boş laflarla zaman öldürmez kahve köşelerinde.
O bilir matematiği, Türkçe'yi,...
Feni.
Benim babam adalet abidesi.
Fırat kıyılarında bir koyun kaybolsa,
Suçlu hisseder kendini.

Benim babam,
Takım tutmaz.
Doğru dürüst maçları bile izlemez.
Oysa ben Beşiktaşlı olmasını istemişimdir hep.
o hala tarafsız.
Ah! ...birde milli maçlarda görseler babamı.
Değişiverir ansızın.
Fanatik mi fanatik.
Hiç bir rengi tanımaz.
Varsa yoksa kırmızı beyaz.

Benim babam,
Çocukları çok sever.
Hepsini gelecekte birer Nene Hatun,
Birer Atatürk görür.
Bu yüzden,
Sokakta dilenen bir çocuk görse üzülür.
Uykuları kaçar sabaha dek.
''Sen mi kurtaracaksın bu ülkeyi''diyemez kendine,
Elinde değil.
Benim babam mertliğe şapka çıkarır.
Düşman olduğu tek cümle:
''Bükül ve eğil''.

Benim babam bir öğretmen.
Özel bir insan.
Menfaat uğruna bayrağına küfretmez.
Dostlarını terk etmez.
Vatanını satmaz.
Gerekirse,...
Meydanları üç beş çapulcuya da bırakmaz.
Benim babam,
Türklük için yaşar.
Vatan için harcar.
Bayrak için ölür.
Çünkü benim babam,
Adam gibi adam! ...
Çünkü benim babam bir öğretmen.