Benim Babam Şiiri - Emre Çilekci

Bilmezdi sevmeyi babam,bağrı genişti ama basacak yer yoktu küçücük başlarımızı,
Eksik etmedi cebimizden mangırı, tabağımızdan taşırdı aşlarımızı.
Bilmezdi koltuğunun altına alıp sevmeyi ama karnımız toktu , hiç aç kalkmadık sofradan,
Kıyafet desen gırla, ayakkabı tastamam.
Allahın, kalbine koyduğunu bizden esirgerdi babam
Biz babadan böyle gördük’ü yaşattı babam,
Baba, babadan o da babasından, babanın babasının babasından döngüsüyle attı kucağından.
Abdestliydi babam, seccadeyi sererdi epey önce akşam ezanından,
Secde tutardı elleri, benim ellerim küçüktü o an.
Alnını esirgemezdi allahtan, hiç öpmedi benim alnımdan.
Maç’a gitmedi benimle babam, anlamazdım da doğrusu futboldan
Televizyon hiç kapanmadı evimizde, başka kanala geçerdi sıkılınca kanaldan
Kolum kırıldı atlayınca duvardan, yen içinde kaldı ben bağırırken acısından
Dönüp dönüp vurdu dönmeden hastane tabelasından
Çok dua ederdi benim babam
El açar isterdi ‘seninki de sana etsin’ duasını Allahtan.
Babasını toprağa verdi babam, ağladı epeyce arkasından
Keşkeee dedi, keşkee çıksa gelse mezarından
Bıkmadın mı dedim? Sıkılmadın mı azarından?
Sustu babam, epeyce sustu , kırılmıştı anladım nazarından
Hacca gitti benim babam, lebbeyk demek dönmek için kabenin etrafından
Sarıldı bana babam, binmeden uçağa sarıldı arkamdan
O gidince inmek istemedim arabasından
Bir tokat yedim kiii babamın büyük oğlundan
Yemin ettim Feragat ettim babamın malından
Sonra geldi benim babam, uçaktan indi anamın arkasından
Konuşmuyordu babam, sandım ki can sıkıntısından
Zaman geçti ardından, hala konuşmuyor babam
Keşkeee , Keşkee çıksa gelse Mezarından. . .