Atatürk öldüğünde Annem 9 yaşında imiş, Ataya olan sevgisinden bir dörtlük ezberlemiş, okula gitmediği, okuma yazması olmadığı halde, kendisi okula gidememenin verdiği eziklikle olsa gerek, beni 5 yaşında okula verdi. Okulda tertiplenen “10 Kasım” töreninde okumam ” için, kendi ezberlediği aşağıdaki dörtlüğü bana yazdırdı ve ezberletti. Törende okuduğumda öğretmenlerim şaşırdı, bu şiiri nereden buldun diye… Herkes ayakta alkışlamıştı.
Babam hayırsız çıktı, altı çocuğun bakımını annem üstlendi, okumamız için olağanüstü çaba sarf etti. Garip anam hiç gün görmedi, ben işe başlayana dek, Pazarlarda soğan, maydanoz sattı. İnek aldı sütünü tereyağını sattı. Deyim yerindeyse, saçını süpürge etti bizlere ve zamansız hayata veda etti. Biz, vefatı sırasında, görev gereği İstanbul dışındaydık. Ancak cenazesine gelebildik. Aradan hayli zaman geçtikten sonra da İstanbul’a temelli dönebildik. Her anneler gününde, çocuklarımla mezar ziyaretine giderdik
Çocuklarım da benim gibi hassastır, o sıralar 10 yaşında olan oğlum; -“Anne, bu mezarlar ne zaman yapılacak, böyle görünce üzülüyorum” diyordu. Anneannemin mezarı da orada idi; Anadoluhisarı mezarlığı. Nur içinde yatsınlar. Okula başlayana kadar, beni, Anneannem büyüttüğünden, ona olan sevgim başkaydı. Her anneler gününde, ikisine de ayni hediyeleri alırdım. Emekli olunca, üç aylık maaşımı mezarlarının yapımında harcadım. Helal olsun, Allah bana daha çok verdi. Tanrıdan dileğim, evlatlarım hayırlı olsun.
Münevver Erilmez
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta