Benim Annem Bir Kahramandı

Senin için söylediğim son şiir
Bu yıl, atmış yaşından gün aldı
Oysa seninle ne çok şeyler yaşadık
Acılar ve ayrılıklar üstüne
Solgun yüzünü güzelleştiren
Mahsun bakışlarını hiç unutmadım
Dağın zirvesindeki yağmur bulutu gibi
Hiç dağılmadan, öyle durur yüreğimde

Sen, üç yetimin için verdiğin savaşa
Gençliğini ve umutlarını koydun
Çaresizlik, yalnızlık ve yoksullukta
Bereketli sevginle doyurdun bizi
Kurtların, kuşların dondukları soğukta
Göz yaşlarınla ısıttın içimizi
Sıtma nöbetlerinde içtiğimiz kininden
Soframızdaki un çorbasına kadar
İçine kar dolan lastik pabucumuzdan
Sarı saman kağıdı defterimize kadar
Ne varsa, senin emeğinden gelirdi

Hala içimizi aydınlatır
Üç numara gaz lambamızın fitili
Ve hala ellerimizi ısıtıp durur
Eski bakır mangalımızın külü
Yerin üstünde savaş, altında deprem vardı
O yıllar gidip de, dönmeyesi yıllardı

Şimdi bir çocuk parkının ortasındasın
Cıvıldaşan küçükleri duyuyor musun?
Senin on torunun var, benim üç tane
Bayramlarda geliyoruz, görüyor musun?
Sen, cennetin baş köşesinde değilsen
Ben hiç girmem oraya, biliyor musun?

(22 Şubat 2011 - Bostanlı)