Benim Annem Şiiri - Yavuz Selim Öten

Hiç evi olmadı onun
Uzayan, dar bir yolun sonunda
Suyu çok uzaklarda,
Çatısı damlayan
Eski kâğıtlarla kapatılmış camları
Buz keserken her yeri
Kendi yüreğiyle ısıttı
Isınmayan o evi.
Titreyen elleriyle kışın seherinde
Buz kesen suyla kardeşçesine
Üç beş kuruş işte
Yavuz'un simit parası
Akşama ekmek dedi benim annem.
Elin eviydi sahiplenip kaldığı
Onca toprağa bakacak anca işte.
İçine düşesim geldiği gözleri
Pencereden usul usul bakardı da
Eskimeyesi yüzü birden gülüverirdi.
Zemzem kokulu annem sarınca beni şöyle
Kimsesizliğin ta ortasında
Sevinirdim,
Çölde su bulmuş bir divane gibi
Doyasıya, yokluğa inat.
Geç kalınca biraz, yollara düşer
Nerde kaldınız,
Oğlum bekletmeyin ananızı derdi.
Anlatılamaz fedakârlık
Onun bu hali.
Ah annemin elleri,
Çorak topraklar gibiydi
Ya ayakları, diken çıkmış içlerinde
Kendi yok bu yorgunluğun içinde.
Hiç ağlamazdı, ağlayası olsa da
Bizim yanımızda benim annem.
Olmasın bir şey size der,
Utandırmamak için arkadaşlarımızın yanında
Çamur yolu geçinceye kadar sırtına alırdı bizi.
Yoruldum demezdi gözleri kapanırdı da,
Bir başına dimdik ayakta.
İpleri dökülen,
Hiç ısıtmayan,
Bir par düsesi vardı da
Unutur kendini,
Bize alırdı ne kazandıysa
Morlaşan bedeniyle soğukta.
Yokluğun rüzgârı yanından geçiverirdi de
Şekvanın bileğini büktü
Tebessüm ederek
Benim annem.
Hayalleri iki odalı bir yere sığan
İçi hep bizle dolan
Öyle vefalıydı benim annem.
Yıllarını kaldırım taşları gibi önümüze koydu da
Kendini unutan biri vardı karşımda.
Kırmakmış birisini,
Geçmemiş daha onun kapısından
Biri gelirdi de koyardı önüne ne varsa dolapta
Düşünmeyerek yarını, tevekkülle.
Ömrüm olsa saçların adedince
Her anını senin için koysam önüne
Yine de ödeyemem hakkını annem.
Rızan olmasa değil dünya,
Ebedi gülmez yüzüm.
Affet beni ki
Kabrim sensiz kalmasın,
Rızana koy ki
Şu oğlun yarın garip olmasın.
Benim annem,
Ne yazılası, ne anlatılası.
Ak saçlı, nur yüzlü,
Yoklukla arkadaş,
Elinde kitap
Dilinde bir tek duaydı
Öyle fedakârdı
Tarif edemediğim
Yazsam da kâğıtlara
Benim içime Sığdıramadığım
Annem.

Bakü yazıları
(Benim Annem)

10.02.2008