Benim Anam 2 Şiiri - Yusuf Uyar

Anam senin meziyetin sayılmaz,
Ferasetin yüksek amma duyulmaz.
Anamın yerine kimse koyulmaz,
Sırlarla örülü a benim anam.

Elleriyin izi dize çıkardı,
Ah! Figanın el âlemi yakardı,
Herkes senin mertliğine bakardı,
Sözlerinin eri a benim anam.

Topukların şahrem, şahrem yarılıp,
Hem de mayan topraklarla karılıp,
El âlemin dertlerine sarılıp,
Dizlerine vuran a benim anam.

Sineme açardın derinden yara,
Hayatta eline geçmedi para,
İsterdin başkası düşmesin dara,
Kendisini yoran a benim anam.

Hep ellerin nazlarına oynadım,
Avuçuna bir çerezcik koymadım,
Senin güzel yüzlerine doymadım,
Rüyalara giren a benim anam.

Erkek için yemeğini yemezdi,
Sırlarını kimselere demezdi,
Yavrum giysin diye kendi giymezdi,
Analar anası a benim anam.

Ellerin anası ana olmuyor,
Canın versen kıymetini bilmiyor,
“Aman Anam! ” desen yüzü gülmüyor,
Yaraları saran a benim anam.

Namaz kılmayana sütü haramdı,
Gençliğimde bu en büyük yaramdı,
Sağlığında her derdimi sarandı,
Dertlere dermandı a benim anam.

İnsan varlığında kıymet bilmiyor,
Ne yapsam da artık yüzüm gülmüyor,
Canım anam gitti geri gelmiyor,
Tadına doymadım a benim anam.

27-09-1995 Kırıkkale.