Benim Ağam Şiiri - İsmet Barlıoğlu

Ağa ‘mız var mahallede;
Kızlarağası benim Ağa ‘m.
Eşi yoktur bu dünyada;
Tey tey benim Ağa ‘m.

Benim Ağa ‘m safi kafa,
İşi vaad yığmak rafa,
Hiçbir sözü girmez safa,
Kızlarağası benim Ağa ‘m.

Söyler, altından kalkamaz,
Gerekirse kılar namaz,
Vaad eder ve yapamaz,
Tey tey benim Ağa ‘m.

Benim Ağa ‘m sağlam işler,
Oy buldumu has söğüşler,
Bir atı var; battal şeşper,
Kızlarağası benim Ağa ‘m.

Benim Ağa ‘m avuç açar,
Yedi düvel korkar kaçar,
Haydan alır, huya saçar,
Tey tey benim Ağa ‘m.

Kalkmış olmuş ele rehber,
İşi-gücü hep rastgider,
Tanrı onu hep vareder,
Kızlarağası benim Ağa ‘m.

Cömert doğurmuş anası,
Kendisi zam kumkuması,
Yoksul kavmin Bey Babası,
Kızlarağası benim Ağa ‘m.

Benim Ağa ‘m çok hamarat,
Atı-matı eder haşat,
İflah etmez anam avrad,
Tey tey benim Ağa ‘m.

Çiftçi onun çiftçisidir,
İşçi onun işçisidir,
O cennetin bekçisidir,
Kızlarağası benim Ağa ‘m.

Gören der ki; ‘İşte Baba’,
El-mel koyar her hesaba,
Koyacaksa; kor mutlaka,
Tey tey benim Ağa ‘m.

Bire bin bahise varım:
Onla geçer tüm yıllarım,
Onla yaşar torunlarım,
Kızlarağası benim Ağa ‘m.

Sanmayın ki; bir gün gider,
Uzaklardan el el eder,
Ağa ‘m çoban; nesil güder,
Tey tey benim Ağa ‘m.

Nesil biter, o yerinde,
Yeni nesil ellerinde,
Bir sonraki ceplerinde,
Kızlarağası benim Ağa ‘m.

Ağa ‘m ile olmaz yarış,
Bu Ağa ‘dan yok kurtuluş,
Nesilleri edecek tuş,
Tey tey benim Ağa ‘m.

O hep attı, biz de yuttuk,
O batırdı, biz de battık,
Bu Ağa ‘yı biz şımarttık,
Kızlarağası benim Ağa ‘m.

Bu Ağa ‘ya bu fırsat çok,
Yoksullaştı çoluk-çocuk,
Yaşantımız çok azbuçuk,
Kızlarağası benim Ağa ‘m.

Çok pişkindir benim Ağa ‘m;
Yine gelir kalkıp kovsan,
Ömür olsa da dayansan,
Tey tey benim Ağa ‘m.

İşçi açlıkla boğuşur,
Çiftçi gübreyle savaşır,
Ağa ‘m nikahta dolaşır,
Kızlarağası benim Ağa ‘m.

Dün dediyse; dün demiştir,
‘Yıl’ Dediyse; ‘Gün’ dmiştir,
‘İp’ Dediyse; ‘Yün’ demiştir,
Tey tey benim Ağa ‘m.

‘Yok’ Dediği vardır onun,
‘Bol’ Dediği dardır onun,
‘Ot’ Dediği nardır onun,
Kızlarağası benim Ağa ‘m.

İsyan etsen; güler geçer,
Kireçlesen; deler geçer,
Kuzu gibi meler geçer,
Tey tey benim Ağa ‘m.

Kendi için çöp istemez,
Benzin koysan; içmez, yemez,
Yeminlidir; asla gitmez,
Kızlarağası benim Ağa ‘m.

(NENNİ DE FERİDE 'M, NENNİ isimli Taşlamalar 'ından > 38-42/104)
(Bu dizeler, 2000 'den 36 yıl önce yazılmıştır. Ve; bir tek sözcüğüne bile dokunulmamıştır.)