Benim Ağacım Şiiri - Nurten Kara

Uzadı sabrımdan tutunduğum dallarım
Ümidimin yeşerttiği yapraklarıyla...
Dibine gömdüğüm gençliğim
muhtaçken bir bardak suya,
hani yağmutlarım olacaktın,
bu yaptığın revamı ya...
Islanamadım...
Islatamadın da
çoğaldı inadına meyvelerim...
Cömerttir benim ağacım
Kururmu sandın vefasız? ...
Sabır taşları kırılırda
bükülmez benim dallarım...

Belki geçersin bir gün,
gençliğimin yanından
Uğramamış sonbaharı,
kıskanırsın belki de..
Adildir mevsimlerim
sonbahar kış yalnız sana
hani sana birşey olmazdı ya?
Gün gelip sende bir dal arayacaksın
O zaman...
O zaman yaklaşma bile ağacıma! !
Tutunma dallarıma! ! ..
Bırak...beraber büyüyen
sevgiler yesin meyvelerimden
Bırak...özgür kalayım..
Kurumasın dallarım asırlarca..