Benim adım sevgi Şiiri - Sandra Şentürk

Kendi varlığımın her zaman en narin veya kusursuz olmadığını biliyorum.
Bazen fazla doğrudan, bazen fazla yoğun, hatta zaman zaman dikenli görünebilirim.
Ama öğrendiğim bir şey var: Kendimi ve kalbimi korumanın başka bir yolu yoktu.

Hayat önüme yollar serdi ama çoğunu ben seçmedim.
Beni şekillendiren şey tercihlerim değil, karşıma çıkan fırtınalardı.
Kim olmak istediğimi belirlemek için fazla zamanım olmadı…
Sadece yaşamak, devam etmek ve var olmak zorundaydım.

Zaman içinde ya daha da güçlenmeyi öğrenecektim ya da kaybolup gidecektim.
Ve ben kaybolmayı hiç istemedim.
O yüzden ilerlemeye devam ettim—zarif olmasa da, kusursuz olmasa da.
Tökezledim, düştüm, yaralandım. Ama her defasında tekrar ayağa kalktım.

Beni kırdılar, parçaladılar, kalbimi un ufak ettiler.
Ama tüm bunlara rağmen, sevgiyi inkâr etmedim.
İnsanlara ve hayata inanmaktan vazgeçmedim.

Bana zarar verenleri geride bırakmak için her sebebim vardı…
Ama ben içimdeki ışığın sönmesine izin vermedim.
Kimsenin beni değiştirmesine, kalbimi sertleştirmesine izin vermeyeceğim.
Çünkü ben hâlâ bir inananım, bir hayalperestim, sevginin yolunu takip eden biriyim.

Ve eğer biri beni fazla hassas, fazla iyimser ya da fazla umut dolu buluyorsa…
Bırakın öyle sansınlar.
Onlar, içimde taşıdığım savaşı, göğüslediğim fırtınaları bilmiyorlar.
Bilselerdi, bugün hâlâ burada, hâlâ güçlü ve hâlâ sevgiyle dolu oluşuma hayran kalırlardı.

Ben sıradan olmayacağım.
Çünkü ben, yaşadığım her şeyin içinden kendimi bularak çıktım.
Ve ben, tüm bunlara rağmen hâlâ büyük bir kalple sevmeye devam edeceğim.

Hayat, hissetmeden yaşamak ya da sevdiklerimize sevgimizi göstermemek için fazla kısa.
Bu yüzden eğer beni arıyorsanız,
beni sevginin olduğu yerde bulabilirsiniz.

Alıntı