Benim Adım Sevgi Şiiri - Ömer Çavuşoğlu 2

Ardındaki dünyaların işittin mi sesini?
Yaşadın mı yüreğinde bu vuslatın hissini?
Papatyalar, menekşeler açmaz artık baharla
Nasıl kokar ıhlamurlar böylesine kahırla..
Gökyüzünde şimşekler haykırıyor bu dertten
Bulutlar ağlamaklı hüzünlenen rahmetten.
Sahi nerde o kuraklık kalmadı hiç tesiri
Bütün ülke sayende bak yağmurların esiri.
Nasıl bir his yatağında Azrail’le uyumak?
Ölümün tam sınırında sonsuzluğu solumak.
Uğurladı Hak Erenler sen çıkarken fezaya
Katlanması zor olacak bıraktığın ezaya.
O biricik hatırına hatm-i Tevhid işledik
Kaygılanma sen gitmeden hızlıca yetiştirdik.
Selam verdi kabristana yeni gelen bir konuk
Kavuşmaktır kardeşine tattığı ilk mutluluk.
Tek isteğin mekanıydı uyuyacak yerinin
İzin verdi toprak ana kazıldıkça mabedin.
Bir bak nasıl büyüdüyse o diktiğin ağaca
Gölgesinde dinlenirken çık huzur-u miraca.
Sen rahat ol tartılacak bu davaya hizmetin
O sayede cennet ile bahşedildi namzetin.
Yıllar yılı sağlığınla ödediğin bu diyet
Benzerine az rastlanır sabrındaki kifayet.
Dillense de ah konuşsa odandaki duvarlar
Bir anlatsa meramını bakıştığın aynalar.
Bıraktığın o boş evde gözü yaşlı bir Derviş
Edindiği yeni görev sensizliği bekleyiş.
Tutmuş minik ellerinden bir Ashab-ı mücerred
Bekliyor bak huzurunda seni canım Muhammed…