Benim adım sevdadır, sevgimle varlığımı tamamlarım
Kin tutarım düşmanlığa, ay, güneş ve denizle yaşarım
Söverim sevgisizlere, karınca dehlizlerinde yatarım
Yine savaş, bir savaş daha heyhat, çaresizim, ağlarım...
Seninle ben, ayrı odalarda düşeriz birbirimizin kollarına. Geceyi hasretimizle ısıtır, tutarız sevincin kanatlarından arada bir. Aşka düşüp yataklardan kalkmamayı isteyip ve sırf bu yüzden iniltilerle bakarız gelecek günlere. Saçının iki telini ensene düşürüp gelirdin kıskançlığın düşünce içine. Yüreğindeki sancılar, ellerindeki nasırlar ve dudaklarındaki çiylerle sulardın gönül bahçemi.
Tedirgin kuşlar saatlerin yelkovanına tünediğinde gözlerini dikerdin gözlerime. Gün utanır, gece tüm renkli elbiselerini giyer, özlemlerimiz kafeslerinden kurtulur, küçücük sevinçlerden büyük yarınlar yaratırdık.
arkalarında doldurulması mümkün olmayan boşluklar bırakılmasaydı eğer.
utanılacak bir şey değildir ağlamak,
yürekten süzülüp geliyorsa gözyaşı eğer…
belirsizliğe yelken açardı iri ela gözler zamanla,
öylesine derince bakmasalardı eğer…
