Benim adım İstanbul Şiiri - Agah Toros

eski bir masala ait'im
biraz martı
biraz köpük
beni deniz kıyısına unuttular
çakıl taşlarına doğduğum gece

sisli mevsimlere ait'im
balıkçılar gelmeden önce
biraz dede
biraz çocuk
beni gökkuşağında salladılar
ilk düğünlerde yoktu daha, gelinlerde

başıboş zamanlara ait'im
sahipsiz zamanlara...
ne saraylar vardı aklımda
ne kapılar
ne taçlar
ebruli ilmekler atılıyordu kervanlarda
sesler yazılmadan önce

biraz oyun
biraz ölüm hayat
biraz kavga
biraz sohbet
olmadık merasimler biritirirdim hep
şimdi balık ekmek yenen kıyılarda

benim adım İstanbul
çay kokularına ait'im
her bahar açan çiçeklere
susamlı simitlere ait'im
çanlara, ezan seslerine
yakamoz yakan gecelere ait'im
vapurlarla gidişlere
trenlerle gelişlere
kaybolan sokak düşlerine ait'im
ümitle emzirdiğim semtlere
cumbası küsmüş evlere
kalbi kapıda bekleyen annelere ait'im
ninni kokan çocuklara
ekmek kıran babalara ait'im

ailem olmuş artık
hiçlik içindeki bu büyük karmaşa

hergün karışıyorum sizinle
....yeniden başlayan hayata
sizinle beraber düşüyorum yollara
sabah sabah aceleyle
sizinle beraber bekliyorum bayramları
güzel güzel giyineyim diye.

anlattırmayın bana herşeyi
bitmez daha
kapınızın önündeyim işte, hep
eşiğinizde
.....en iyi arkadaşım rüzgarla