Benim Adım Hüzün Şiiri - Meral Yağcıoğlu

Sanki hüzündür benim diğer adım

Hüzünle yatıp hüzünle kalkarım

Yeni güne hüzünle doğarım gecenin rahminden

Güneş hüzünlüdür bir el atmaz yüreğime

Yalnızlığıma yoldaştır hüznüm geceler günler boyu

Gamzeme bağdaş kurmuş her tebessüm

Gözlerimdeki sisli perdeyi yok edemez

Söküp atamaz yüreğimden kelepçelerini hüznün

Masumane sahiplenmiştir bedenimi müebbet

Sahte mimiklerden arınmış ağlayan gözlerim

İçime, içime damlar kızıl göletleri okyanusla kardeş

Yıldızlar sönmüş, ay küskün karalar giyinmiş ağlamaklı

Gece, hüzün kuşanıp dünyanın keskin kılıcı ucunda salınır umutsuz

Arsız bir balta gibi budar hayat ağacımın yeşil dallarını

Hüzünden diktiğim gece elbisem hiç çıkmaz üzerimden

Yapışmıştır adeta tenime hüznümü emer çıkarır gün yüzüne

Endamımı sarar etek uçları yırtık olsa da lime, lime

Kimliği meçhul hüzün, damarlarımda at koşturur

Seyisi esrarengiz kara peçeli gulyabani her an kırbacı elinde bekler

Hüzün bana yakışıyor galiba alışmışım bir kere

Hüzünsüz olamıyor mazoşist bedenim

Küçük mutluluklarda bile hüznün yolunu bulurum

Bir çırpıda, hiç kaybolmadan sokak aralarında

Ben hüznü seviyorum, hüzünde beni

Ve hüzün yakışıyor bana
25/03/2004