dortmund’un karanlık gecelerini
kar yavaş yavaş aydınlatıyordu
düşen her bir kar tanesi yalnızlığım oluyordu
karanlığın ve sensizliğin üstüne
sadece karın rengi mi beyazdı
yoksa saçlarıma da aklar mı düşüyordu
Çocukluk, o derin ırmak çağrısı
O masal dağında ünleyen gazal
Güz ve hasret yüklü akşam bulutu
Güz ve güneş yüklü saman kağnısı
Babamdan duyduğum o mahzun gazel
Ahengiyle dalgalandığım harman
Devamını Oku
O masal dağında ünleyen gazal
Güz ve hasret yüklü akşam bulutu
Güz ve güneş yüklü saman kağnısı
Babamdan duyduğum o mahzun gazel
Ahengiyle dalgalandığım harman
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta