Benim Adım Can Şiiri - Tevfik Tekmen

“Cahildin; biliyorum anne, anlatamadın. Fakirdin; biliyorum baba, okutamadın. Sizin suçunuz yok, lütfen üzülmeyin…”

Kürt varmış Laz varmış
Çerkez varmış Gürcü varmış
onlar da insanmış
sen Türksün dediniz
başkasını bilemedim

İsevi varmış Musevi varmış
Budist varmış Şamanist varmış
yaratanımız aynıymış
sen Müslümansın dediniz
gayrisini bilemedim

dağı varmış yaylası varmış
ovası varmış tarlası varmış
taşıyla toprağıyla
otuyla ağacıyla
orası da aynıymış
nasıl da bilemedim

ben dağda bayırda geziyordum
koyun keçi güdüyordum
yiyordum içiyordum
ağlıyordum gülüyordum
insandım

bir gün köye geldiler
biz devletiz dediler
yaşın yirmi oldu Can
haydi hazırlan dediler
anlayamadım

peygamber ocağı dediniz
kına yakıp gönderdiniz
vatan borcu namus borcu
ödeyip gel dediniz
dönünce cananla evlenip
neslin sürdüreceksiniz

bindirdiler beni trene
götürdüler diyar iline
önce saçımı kestiler
soyup üryan ettiler
baktılar önümü arkama
Can askerdir dediler

sonra don verdiler
atlet verdiler çorap verdiler
parka pantolon palaska
iki de postal ayaklarıma
git giyin dediler

çanta matara kasatura
bir de mavzer astılar omzuma
marş marş sınır boyuna
orada bekleyeceksin
bakıp gözetleyeceksin
görürsen yaban birini
dur diyeceksin
eğer durmaz ise
tetiği çekeceksin

uy anam uy
ya anası var ise sen gibi
uy babam uy
ya babası var ise sen gibi
bir de evli ise
çocukları da vardır gül gibi

ah devlet baba ah
ah devletli ana ah
ben insanım
öldüremem canları
nasıl da bilemedin

Ekim/2014/Bergos