Benim Adım Barış Şiiri - Mehmet Akar

Benim adım Barış ama ben savaşlarla büyüdüm.
Henüz yedi yaşındaydım evimiz yıkılırken,
ve bombaların sesine karışırdı ağlamalarım.
Benim gerçek bir oyuncağım olamadı; mermilerle oynardım.
Savaşa giderken babam eve ben babalık ederdim.
Ve bir gün gitti yine babam, dönmedi bir dahada.
Anam ben ve kardeşlerim yalnız kaldık savaşın ortasında.
Sonra göçe zorlandık barış dedikleri toprağa doğru,
ama ya babam gelirse diye ben evimde bıraktım umudumu.

Şimdi yeni bir savaşın ortasındayım; açlık ve sefalet.
Hastalık var buralarda da, kardeşlerim hasta, anam hasta.
Bende hastayım ama umutsuzluktan, çaresizlikten.
Biz burdayız umudum orda, ben burda, babam orda.
Oysa benim adım Barış, nerede benim babam?
Nerede benim oyuncaklarım, oyunlarım, hayallerim,
umutlarım?
Benim adım Barış!