Benim Adım Barış Şiiri - İbrahim Şahin 2

BENİM ADIM BARIŞ

ÖĞRETMEN:( Öğretmen sınıfa girer)
- Günaydın çocuklar!
ÖĞRENCİLER: (Ayağa kalkar)
- Günaydın öğretmenim.
ÖĞRETMEN:
- Oturun çocuklar.
(Öğrenciler oturur, biri ayağa kalkar dolaşır, biri birinin saçını çeker, biri birine kalem batırır, biri birine tekme atar, biri burnunu karıştırır, biri kulağını. Öğretmen aldırmaz 2.öğrenci hariç)
1. ÖĞRENCİ ( Parmak kaldırır)
- Çişim geldi öğretmenim
ÖĞRETMEN: ( Gülümser)
- Tuvalete git evladım. ( Öğrencinin yanına gelir saçını okşar, sınıf kapısı çıkışına kadar öğrenciye eşlik eder.)
2. ÖĞRENCİ:
- Öğretmenim bu saçımı çekti.
ÖĞRETMEN: ( Gülümser)
- Sen de onun saçını çek evladım.
3.ÖĞRENCİ:
- Bu bana kalem batırdı
ÖĞRETMEN: ( Gülümser)
- Sen de ona batır evladım.
- ( Kalem batıran batırana, parmak atan atana, gülen gülene. Sınıfta ayağa kalkıp dolaşan dolaşana. Öğretmende hepsine bir gülümseme.)

ÖĞRETMEN: ( Sınıfa döner.)
- Ben yaramaz öğrenciyi çok ama çoook severim. ( Öğrenciler memnun, şaşkın…) Yaramaz öğrenci her şeyi yapandır. Sizlerin gözünde ben vereceğim ödevi hepinizin yapacağını gördüm.
BARIŞ: ( Bir öğretmene bakar, bir kendine)
- Ben de mi öğretmenim.
ÖĞRETMENEN:
- Evet!
BARIŞ:
- Nasıl öğretmenim?
ÖĞRETMEN:
- Sınıfın en yaramazı sen değil misin?
BARIŞ:
- Benim öğretmenim.
ÖĞRETMEN:
- Ben senin gözünde en iyi ödevi senin yapacağını görüyorum.
Barış artık arkadaşlarına bakmaz. Arkadaşlarına bakıp gülmez. Bir öğretmene bir kendine bakar. Kulağı öğretmenin ağzından çıkacak sözde.)
ÖĞRETMEN:
- Sizden bir yazı yazmanızı isteyeceğim.
2. ÖĞRENCİ:
- Ne yazacağız kine?
ÖĞRETMEN:
Her şey. İsteyen Yaptığı yaramazlığı yazsın. İsteyen kurduğu hayalleri. İsteyen çevresinde gördüklerini.
3. ÖĞRENCİ:
- Ben çişim geldi tuvalete gittim yazabilir miyim?
ÖĞRETMEN:
- Yaz evladım yaz. Yeter ki yaz.
4. ÖĞRENCİ:
- Arkadaşım beni itti, ben düşmüştüm onu yazabilir miyim.
ÖĞRETMEN:
- Yaz evladım yaz. Yeter ki yaz.
1. ÖĞRENCİ:
- Canım tost çekti yazabilir miyim?
ÖĞRETMEN:
Yaz evladım yaz. Yeter ki yaz
2. ÖĞRENCİ:
- Süt içtim yazabilir miyim?
ÖĞRETMEN:
Yaz evladım yaz. Yeter ki yaz.
5. ÖĞRENCİ:
- Ben ne yazayım öğretmenim?
ÖĞRETMEN:
- Sen de ‘’ Süt içtim dilim yandı.’’ yaz. Yeter ki yaz.
SEHER:
- Ben şiir yazabilir miyim öğretmenim?
ÖĞRETMEN:
- Sen şiir yazmasan şaşardım.
SENA:
- Ben de şiir yazabilir miyim öğretmenim?
ÖĞRETMEN:
 Sen şiir yaz hem de farklı bir şiir. Okulu ayağa kaldıracak bir şiir.

- ÖĞRETMEN: ( Bu defa ciddi)
- Şimdi beni iyi dinleyin. Önemli olan ne yazdığınız değil neyi nasıl yazdığınız. Yazdıklarınızı öyle bir yazmalısınız ki sözcüklerin arasından su sızmasın
Öğrendiğiniz kavramları düşünün, onları cümleye dönüştürün.'' ''Deyimlerden, atasözlerinden yararlanın...
Çevrenizi iyi gözleyin. Gördüklerinizi yazın. Sözcükleri cımbızla çekin, tespih ipliğine dizer gibi dizin.
( Zil çalar, ders biter öğrenciler evine gider)

II. PERDE

( Barış çantası sırtında eve girer. Barış, bir savaş kaçkını, savaş yorgunu. Ben hüzünlü, ben boynu bükük...Annesi telaşlı)
ANNESİ:
- Oğlum niye üzgünsün?
BARIŞ:
-Yok bi şey
ANNE:
- Oğlum; bir şeyini mi kaybettin?
BARIŞ:
- ' Neyimi kaybedebilirdim ki kitaplarım, defterlerim dersen çantamda. Hem nasıl kaybolsunlar. Çantamı bir evde kitaplarımı, defterlerimi koyarken açarım, bir çıkartırken.
ANNE:
- Niye üzgün sün o zaman?
-
BARIŞ:
- Yok bi şey.
ANNE:
- Var bir şey.
BARIŞ:
- Yok, yok
ANNE:
- Var, var
BARIŞ:
- Başım anlıyor anne.
ANNE: ( Oğlunun saçını okşar)
- Desene yavrum ben senin bir saniye bile üzüntüne dayanamam.
( Anne hap almaya gider)
BARIŞ: ( Kendi kendine)
- Duy oğlum annen üzüntüne bir saniye dayanamam der sen her gün üzmeye dayanırsın. Her gün ödev yapmazsın. Her gün yalan söylersin. Her dakika yaramazlık yaparsın. Bu gün her şeye son ver şu ödevi ödev gibi yap annenin gözüne de gir öğretmenin gözüne de
ANNE: ( Bir elinde su, bir avucunda hap)
- Al iç şu ağrı kesiciyi, başının ağrısı hemen geçer. Ben hemen yemeğini de hazırlarım Canım oğlum. Annesinin bir tanesi, annen kurban olsun sana.
( Anne mutfağa gider, Barış damağına sıkıştırdığı hapı çıkartır atar. Defterini çıkarır başlar ödev yapmaya.)
BARIŞ: ( Aklına bir şey gelmez, düşünür)
- Ne demişti öğretmen. ( O sırada bir sinek kafasında dolanır)‘’ Cımbızla çekin’’
Anneeee!
ANNE: Koşarak gelir?
- Ne var oğlum?
BARIŞ:
- Cımbız getir.
ANNE:
- Cımbızı ne yapacaksın?
BARIŞ:
- Öğretmen ödev verdi.
ANNE:
- Her gün ne yemek yapacağımdan çok öğretmenlerin ne ödev vereceğini düşünür oldum. Onlar da şaşırdı ne ödev vereceğini. Bizim zaman da öyle miydi? Neden her şey ‘’ Bizim zaman’’da ki?
BARIŞ: ‘’ Kendi kendine’’
- Ne demişti öğretmen ‘’ Su sızmasın’’
Anne su getir:
ANNE:
- Yavrum suyu yemekten sonra iç.
BARIŞ:
- İçmeyeceğim anne.
ANNE:
- Ya ne yapacaksın suyu?
BARIŞ:
- - Ödev yapacağım.
ANNE:
- Hey Allah’ım sen aklıma mukayyet ol!
( Anne mutfağa gider, barış suyu defterine döker)
BARIŞ:
- Anne, Anne, Anneeeee!
ANNE: ( Anne koşarak gelir)
- Yine ne var?
BARIŞ:
- Defterim ıslandı.
ANNE:
- Benim akıllı oğlum tabi ki su dökersen defter ıslanır.
BARIŞ:
- Ama anne, öğretmen ödev verdiydi…
ANNE:
- Hey Allah’ım aklıma mukayyet ol.
BARIŞ:
( Barış, yeni bir defter çıkartır başlar ödevini yapmaya)
- Ne demişti öğretmen ‘’ Çevrenize bakın’’ Barış pencereden bakar yazar ‘’dal-budak’’, Balkona bakar yazar ‘’saksı- çiçek. Kapı, kapının kolu, tuvaletin yolu’’
Ne demişti öğretmen ‘’ Kuş, böcek’’’ Ama ben böcekleri sevmem. Yaz ‘’ Ben böcekleri hiç sevmem.
Ne demişti öğretmen ‘’kavramlar ‘’ ‘’ Savaş’’ Yaz ‘’ ortalık savaş alanı.
‘’ Barış’’ Yaz ‘’ Benim adım Barış’’
Ne demişti öğretmen ‘’ Deyimler, atasözleri’’ ‘’ Dam başında saksağan, elinde kazması.
Yaz ‘’ Dam başında saksağan, elinde kazması, boyundan büyük kazmanın sapı. Ben demin yuttum hapı.’’

III. PERDE
( Sınıf)
BARIŞ:
( Sınıf sessiz, gelen sayısı az. Barış bakar sağına soluna kendi kendine)
Demek ki ödevini yapan cesaretli oluyor. Yapmayan korkak. Korkaklar okuldan kaçıyor. '' Demek ki ödevini yapan sessiz oluyor.'' Demek ben korkak değilim gelmiştim okula, ödevimi yapmıştım. Sessizim çünkü ben ödevimi yaptım.
ÖĞRETMEN:
(Öğretmen derse girer. Sınıfa bir göz gezdirir.)
'' Görüyorum okula gelmeyenler var, demek ki onlar ödevlerini yapacak cesareti kendilerinde bulamadılar.
BARIŞ:
. Öğretmen de benim gibi düşünüyor '' Ödevini yapan cesaretli oluyor.'' İlk defa yaramazlar listesinde birinci sırada değilim. İlk defa cesaretliler arasında birinci sıradayım..
ÖĞRETMEN:
- Yazdıklarını kim okumak ister?
SENA:
‘’BİR SES YÜKSELİYOR ÇAMÇEŞME’DEN
Bir ses yükseliyor Çamçeşme’den
Toprağa tohum saçarcasına
Bir ses yükseliyor Çamçeşme’den
Toprağı çatlatırcasına

Bir ses yükseliyor Çamçeşme’den
Toprağı sularcasına

Bir ses yükseliyor Çamçeşme’den
Gül açarcasına
Koku saçarcasına

Bir ses yükseliyor Çamçeşme’den
‘’Çamçesme’nin sokakları bize dar!’’ dercesine
‘’Kulak ver sesimize
Çamçeşme, Çakmak, Kavakpınar
Pendik- İstanbul!’’ dercesine
Bir ses yükseliyor Çamçeşme’den
‘’Aç kollarını sar bizi’’ dercesine’’
SEHER:
‘’ Biz boşuna hayal kurmadık
Görüyoruz ki hayallerimiz bu toprakları sular
Görüyoruz ki hayalleri olmayanlar tutunacak dal arar
Düştüğü kuyudan çıkmaya
Korkmayın! Sizi de biz kurtaracağız düştüğünüz kuyudan

ÖĞRETMEN:
- Oku Barış!
BARIŞ:
-
- '' Dal, budak'' Savaş meydanı. '' Elimde defterim, kalemim''
DİĞER ÖĞRENCİLER:
- Elinde silahın olmalı.''
BARIŞ:
- Saksıda çiçek…
DİĞER ÖĞRENCİLER
- Sula da solmasın.
BARIŞ:
- Saklanmayan söbe.
DİĞER ÖĞRENCİLER:
- Sıranın altına saklan.
BARIŞ:
- Benim adım Barış.
DİĞER ÖĞRENCİLER:
- İyi düşün savaş olmasın.
ÖĞRETMEN: (BARIŞ SUSAR. DEVREYE ÖĞRETMEN GİRER)
- Barış nerdesin?
Burdayım öğretmenim
ÖĞRETMEN:
- Sen burdasın da yazdıklarında seni göremedim
DİĞER ÖĞRENCİLER:
- Barış savaştan kaçtığı için burdadır öğretmenim
ÖĞRETMEN: ( Sınıfa döner)
- O sözü Barış’a değil kendine güvenemeyip dersten kaçanlara söyleyin
Barış aslanlar gibi kendine güvendi ve ödevini yaptı, aslanlar gibi de okudu.

( Barışın yüzünde gülümseme omuzlarında kabarma.)