Benim Adım Aşk Şiiri - Sedat Emrem

Ben ölürüm, sokağı cesetler basar.
Kimse anlamaz öldüğümü...
Şafak hançerlenir göz/bebeklerinden
Kimsenin ağarmaz içi.
Karanlık failim kalır....

Ben ölürüm, çığlık çığlığa
Duymazlar adını.
Kalabalıklar alır sesimi,
Tenhalar susar...

Ben ölürüm, kadından bir imam öper cenazemi;
Kimse bilmez hangi Tanrı'ya uşaklık ettiğimi.
Kesilen selamım, salam olur minarelere...

Ben ölürüm, yerim hazırlanır zabıtlarda.
Teşbihte yaram tazelenir,
Çayım demlenir bulutlarda
Adımı anonslayan karakollarda,
Tanıyan, bilen bulunmaz..

Ben ölürüm, birahaneler dolup taşar
Bilmem kaç promil yalnızlık üfürülür dudaklardan.
Kaç aşka el konulur!
Kaç şair tutuklanır, aşka yataklıktan.
Kaç şiir sansürlenir, kendini bilmezliği küfürler saçışımdan.
Kaç fahişe fişlenir,yalnızlığa ten bulaştırmaktan...

Ben ölürüm, bir sigara özlemiyle
Düşüncelerimden zehirlenir gece
Boğazlar caddeleri aylak adımlar
Marjinal bir türkü söylemiyle
Göğe yükselir sesim
Göğün başı kesilir yerden...

Sen olurum, her şey eşkiya bilenir;
gelir üstüme...
Gece...
Karanlık...
Yalnızlık...
Ölüm...
Her şey üst üste....