Benim Adım Aptal Senin Adın Tanrı Şiiri ...

Sözlerimin kalemimin ucuna döküldüğü anlarda beynim senli odalarla kaplanır. Bilirim ne zaman konuşmak istesem sonunu beklemeden susturursun dudaklarımı. Duymadığın, o son defa kulaklarına fısıldayamadığım bir 'seni seviyorum' asılı kaldı dudaklarımın en ölümsüz zamanın da. Görüyorum beni unutmuş gibisin. Bir mekânda otururken aklından koparılıp atıldığımıi ve evin kilidini açarken, kendini yatağa atarken dahi uyuşmuş beynin de olmadığımı biliyorum.

Aşık olmuştum, seni görebilmek, arkadaşın olabilmek için tütüne başlamıştım ve hayır sevgilim kendime zarar vermem zerre umrumda değil di. Bir sabah, birlikte kaldığımız gecelerden, ilk defa göğsünde uyanmadığımda kal demen için gittim. Sana aşık olmaktan değil kendimden vazgeçtim.