Benim adım Şiiri - Hasan Turgut

BENİM ADIM
Aklıma estikçe de, hep seni yazıyorum.
Yeminleri şartları, uğrunda bozuyorum.
Gezdiğimiz yerlerde, gezinip tozuyorum
Senin adın taş ise, benim adım toz olur

Kendi kendime yandım, benliğimi mahvettim.
Kendi kendime kızdım, hayatıma kahrettim
Sarar bir gün kollarım, sanıp hergün ahdettim.
Senin adın yaş ise, benim adım yoz olur.

Ruhun derinlerinde , gizlenmiştin otağa.
Nerden düştüm sevdana, nerden düştüm ağına.
Ben bilmeden saplandım, hasret denen batağa
Senin adın zar ise benim adım koz olur

Seni söylerdi hani, lisanı bülbüllerin.
Hani şeker şerbetti, bal dökülen dillerin
Erken hazana erdi , bağbandaki güllerin
Senin adin baharsa , benim adım güz olur

Sende buldum nihayet, derdi,çileyi, çoru
Sende tattım ihanet, kibri, gururu, zoru .
Ey yarab yarattığın, mahlukatlardan koru.
Senin adın albızsa , benim adim cüz olur.

Keyfekeder yaşadın, aşkın sevda bağında.
Nerden uğradı yolum, daha gençlik cagımda.
Arasam bulurmydum, kaf dagları ardinda.
Senin derdin bir ise, benim adim yüz olur.

De bakalım derdini, çekme sakın sineye.
Alistım ben yıllarca cuvaldıza, iğneye.
Söz veririm vallahi , imanıma dinime.
Senin adin lal ise , benim adim söz olur.

Gelde yansın istersen , gönüldeki hareler
İyilesmez sevdasız, yürektedir pareler.
Tabip, hekim uğrasa bulmaz inan çareler
Senin adin kor ise , benim adim buz olur,

Bu hasretlik gün be gün , ciğerimi paralar
Aktan ayrıldı artık, kara kuru karalar.
İçten içe dağladı, kabuk bağlar yaralar.
Senin adin zor ise, benim adim tuz olur.

Hasan Turgut
23.10.2020