Benim Adım Şiiri - Eren Diyar

yitik bir aşkın
sürgün toprağıyım
dalında meyvaya hasret elma gibi
kurutulmuş umutların
ve satılmış geçmişin bedeliyim
kayıp şehirlerin
yalınayak çocuklarının
damla gözyaşıyım
aykırı kitapların
aykırı satıralarında gizliyim
yasaklıyım gülümsemeningüzelliğine
zifiri karanlıktayatarım
geceme ay vurur
acıklı bakışlarıyla
ben toprağım
anadolu kıyılarının uzağında
vurulmuşum
özlemeyi unutmuş fidanlarımda
munzur kızıl kan
dicle de isyan ile
deli taylar gibiyim
yelelerim rüzgara siperli
gökyüzünün ağlamaya kıyamadığıyım
firari sevdalar masalında
oy dayikamın
ne boranlara tutulmuşum
yazımda ayaz var
amed im
dertli bir gelin
uğruna yazılmış destanların yurduyum
mazlum ve soylu direniş kentlerimle
güneş üstüme doğar
ilk ben merhaba ederim şafağa
nemrut un zirvesinden
kırgın ozanlarım vardır benim
yanık türkülerin şiirine küsmüş
kül olurum
yangınlar ortasında kalan
tazeliğimle
göçmen kuşların uğrak yeridir derelerim
ve
her kar yağmasında
kewok kuşu misali sevinirim
bir yanım acıya gark olmuş
bir yanım
çocuklu sevmelere beşik
dört yandan kuşatmalardayım
ne önüm
ne ardımda yok dayanağım
kederli yanlızlığa terk edilmişim
koynumda
en acınası yaralar var kanayan
ben nehirlerin vatanıyım
aşksa aşk
sevdaysa sevda
umut etmek
özlemekse benden olsun
krallar tahtından
süslü taçlar ile hediye
güz bende
kış bende
yarına umut etmek bende kalsın
yitmem
direnişler arasından
köpekleşerek geçen yıllarda
fırat ın babası
dicle nin anasıyım
ben medya yım
kendi dilimde mezopotamya dır adım