Benim Şiiri - Kemal Çinçin

Memleketim
ve sen
sığ akarsularda birer helikopter böceğiydik
bazen aynı çiçeğe dokunan
bize yetişen gözlerde olamazdı hayata darılan
fakir soframızda yağına abanarak zeytinin
çökelek yerdik ya üstüne
en keskin ve en güzel hatırda kalan

memleketim
ve sen
elden ayaktan düşmeden ben
sesimin uğultusu ve yanağımın sıcaklığıyla
gelebilecek misiniz yan yana bilemiyorum
Olası bir ihtimalde
beni çabucak hatırlarsınız değişemedim
yuvarlak değil hatlarım hala köşeli
çekildiğim yere gidemedim
insanlık için ise sözlerim hep çoktu
bende ne kadar ihtiyarsa hüzünler
mutluluklar o kadar çocuktu…