Benim Şiiri - Mert Ali Bedel

İçimde bir ağırlıktır bu karanlık.
Yok, kendimi vuracak yerim.
Köşe başında ölen,
Elinde çiçekle gelen,
Vedalar da hoşça kalamayan benim.
Kalbim dünyayı içine aldı,
Dünyasız kalan,
Dünyadan kovulan benim.
Zehri sen sanıp yudumladı,
Zehir ben, içen ben,
Zehirleyen benim.
Ne olacak ki bu benim halim?
Ciddiyetin içinde gülünç olan benim.
Duvarları kanatan ben,
Aynalardaki yaşlar yine benim.
Kaçan ben, kovalayan, kovalanan benim.
Bulsam bir yolunu, ilk sana koşan.
Kusurun ta kendisi benim.
Kendini bilen,
Kendini reddeden,
Kabullenilmeyen benim.
Dinmeyen acısı olan,
Acıya muhtaç olan,
Acınacak halde kalan benim.
Kasvettir gönlümün diğer adı,
Korkunç olan,
Korkak olan,
Korkulacak halde olan benim.
Sulh ve savaş benim,
Ölen ben, öldüren ben,
Yıkayıp kaldıran benim.
Karanlık tabiatımın atlası,
Yalnız kalan, kalabalık olan,
Yalnızlıktan kaçan benim.
Hiç kapanmayan taze yara benim,
Tuz ben kabuk benim.
Kabullenen ben, kabullenilmeyen benim.
Ben ki benden çok,
Ben kadar tekim,
Tekin bir halde değilim.
İp ben sallanan benim,
Yaşanan ben, yaşayan benim,
Ama ben,
Ben kadar değilim.