Beton duvarlar ile çevrelenen ağ benim
Zehirli tohumlarla çiçek açan bağ benim
Sayılı nefesleri pervasızca tüketen
Yokluk müptelasına tutulan her sağ benim
Ya çöllere düşürdü ya zindanda çürüttü
Sevdaları künk ile yaralayan dağ benim
Kuşandım öfkeleri, tüm nefretimi kustum
İçimde merhameti öldürdü bu çağ benim
İbrahimler çekildi sessizce yeryüzünden
Ne ben İsmail oldum ne buldu bıçağ beni
İstanbul/2016
(Teşehhüt Miktarı 2020)
Ali Havan
Kayıt Tarihi : 21.2.2021 21:43:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!