Hüzün alıp mutluluk dağıtan,
Yaşamayı göz yaşı ırmağıyla yoğuranım.
Güneşe, çiçeğe ve bilhassa geleceğe,
Göz perdesi kapayanım.
Baharı da bilirim yazı da.
Yaprak süpürten sonbaharı da.
Adım gibi...
Rüzgara, yağmura yurt olurum bazen.
Daha adını bilmediğin diyarların,
Kendine has ismi olmayan varlığıyım.
........................
Yokluğun yaşarken böyleydim.
Ama şimdi dünyalara sığmayacak kadar,
Geçmişteki tüm mutsuzlukları,
Anımsamayacak kadar değiştim.
Eğer hayatı unutursam,
Kendimi de unutacağımı da hissettim.
Artık sadece düşümü düşlüyorum.
Umut ol, sal ağlarını, neşelendir denizimi.
Sana da bir gülüşüm takılır elbet.
Beraber yok edelim hayattan hüzünleri,
Beraber umursayalım geleceği.
'Özlemeyi bilmeyen özlenmemeli.
Adam gibi adam değilse,
Hiç sevmemeli,sevilmemeli.'
26.07.2002
Murat Kılıç 2Kayıt Tarihi : 12.8.2005 17:04:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Murat Kılıç 2](https://www.antoloji.com/i/siir/2005/08/12/benim-32.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!