Benim Şiiri - Abdulkerim Orhan

Ne istedimse murada ermedi
Tuttuğum dallar kırıldı benim
Kimi yolladıysam geri gelmedi
Ellerim havada kaldı bak benim.

Bağda açan gonca güller senin
Toprağa saçılan tohumlar senin
İşin gücün zail etmektir senin
Gülüşler senin ağlamak benim.

Geceler içinde bır ışık aradım
Ne yapsam nafile ışığım bulamadım
Yolum çok uzun menzile varamadım
Ömrüm yollarda zay oldu benim.

Dosta yazdım arz-ı halimi
Arkamdan eyler kıyl ü kalini
Soldurdu bağımda açan gülümü
Ellerim dikenle doldu bak benim.

İsmi ORHAN idik GEDA olduk
Çıkıp sokaklara arayıp durduk
Arakadan diyene sadece güldük
Arkam karanlık önüm pusludur benim.