Benim Şiiri - Gencay Akpınar

Eriyen buzun yere düşen soğuk damlaları
Bugün yanan yüreğimin içine damlıyor
Ama sönmeyecek içimdeki yangın
Bütün kutup erise bile içimde.

Çözümü çoktan ölmüş bir acıdır bu
Zamanı geri alamamanın
Ve unutamamanın
Yakıcı ıstırabı..

Doğunun çöllerindeki kumlar kadar çok
Ve onlardanda yakıcı
Bu dert çölünde, içimdeki
Kutuptan gelen biri gibiyim buraya..

Ne yapacağını
Nasıl dayanacağını
Neden ve nasıl burada olduğunu
Bilmeyen bir yabancının eti , kemiğiyim ben
Kendi içinde yabancı çöllere sürülen..

Yüzüm kutup kadar soğuk ve donuk
İçim çöl kadar sıcak
Kahreden zıtlığın arasında
Ruhum sarhoş..

Gözlerimde ki ufkun ve bakışın
Kendisini sınırlarlayan bir çizgisi yok
O gider hep - durmadan gider
Derinlere - taa derinlere..!

Aşk acısı çekseydim keşke
Açlık çekseydim keşke
Bütün ama bütün acıları çekiyorum ben
Bir acıda kalabilseydim keşke..!

Ipıslak bir omuza ve zihne sahibim
Gelip bana ağlayanların
Gelip derdini anlatanların
Bir sınırı olsaydı keşke..!

Ama ben ağlayamam hayır
Hayır kimseye ağlayamam
Çünkü onlar ıslanmakla kalmaz
Boğulur, boğulurlar onlar
Bu dert selinde..

İki şaşkınlığım birbirine bakıyor şimdi
Birisi hala nasıl yaşadığıma şaşıyor
Diğeri hala yaşadığımı sandığıma
Ben ise ikisine birden..

Kullandığım uyuşturucum düşlerimdir benim
Etkilendiğim şey-hiçbir şeyden etkilenmeyişim
Heşeye sevgi duymam doğru fakat
Hiçbirşeyle samimi olamadığım -gerçeğimdir benim..