Benim Şiiri - Müzeyyen Yavuz

Hep bende arayıp durdun kusuru
Mum yakıp arattın hergün huzuru
Ne onurum koydun nede gururu
Şu kara bahtıma ağlayan benim

Erkek var rızkını çıkarır taştan
Erkek var eşine sadık gardaştan
Erkek var meleği çıkarır baştan
İki gözü çeşme çağlayan benim

Bu kadar duyarsız olman ne diye ?
Sabırla bekledim düzelin diye
Ben sana ömrümü ettim hediye
Kor ile bağrını dağlayan benim

Olmadık düşlere hayale daldım
Ellerim koynumda oturdum kaldım
Dünya denen handan dersimi aldım
Umudu kadere bağlayan benim

Gülüşler eksildi gülen yüzlerden
Hiç eser kalmadı tatlı sözlerden
Yaşlar eksik olmaz şimdi gözlerden
Kara talihine ağlayan benim