Benim Şiiri - Hasan Turgut

Bakmayın gündüzün gülüşlerime
Gece mahzunlaşıp susan lal benim.
Bakmayın gururlu gidişlerime.
Rüzgarda savrulan kırık dal benim.

Özde öz kalmadı,söktü daldızlar.
Söndü bütün renkler cemal yaldızlar
Halime şahittir gökte yıldızlar.
Karalarla dolu puşi-şal benim.

Yüreğimde hüzün, ciğerim yangın,
Gözlerim boşlukta takılı dalgın.
Alem bana küsmüş,dost bana dargın.
İyi olmaz yaram,şaşkın hal benim

Her gece aynı hal hep aynı ağıt.
Yazmaz olur kalem,tükenir kağıt.
Kederler ömrüme tutuyor zabıt.
Yerlerden yerlere vurup çal benim.

Matemi eksilmez,koru eksilmez.
Belası eksilmez,zoru eksilmez.
Veremi eksilmez,çoru eksilmez.
Bahtı yeşermeyen kurak tal benim

Yasladım bağrıma hep karaları.
Tuz ile dağladım küf yaraları.
Gönlüme hapsettim söz-zaraları.
En zehirden ağu şerbet bal benim

Bazen dostum vurdu bazen el vurdu
Bazen mızrap vurdu bazen tel vurdu.
Bazen kurak vurdu bazen sel vurdu
Talihe çıkmayan garip fal benim.

Feleğin yazgısı bende hep mahşer.
Her gece hançerler bağrımı deşer
Hasret çile kahır,ruhumda şişer.
Gurbet elde "gitme n'olur kal" benim

Zifiriler gözde yaşımı saklar.
Azrail kapımı her saat yoklar
Bağrıma saplanır hançerler oklar.
Düşmanlar taşıyor,giden sal benim.