Benim Şiiri - Ercan Yavuzer

BENİM

Bugün gam yükü benim.

Dolarken gözlerim böylesi ufuklara

O ufuklarda düş yükü benim.

Asılıyken aklım, uçurum ağzı bir patikaya,

Tüm intiharlarda öldürülen benim.

Mevzilenirken gözler her dağ molasında,

Yol kenarındaki pusu benim,

Dinlendiğin yerden, gördüğün uzaklık benim...

Sürülürken gözlerinin namlusuna, bir derin umman

Girdabında boğulurken tüm bilinmezler,

Gözlerinin kıyısına vururken intihar düşleri,

Gözyaşlarının tufanında Nuh'a yalvaran benim...

Böyle bulutlanırken gökyüzü katar katar

Yokluğuna bir şey katmadan

Öylece katıksız yaşayan benim.

'Eksik var mı' diye sorarken densizin biri

Kendini bir tamam sayamayan eksik benim.

Bir ağız dolusu küfürle,

Uğurlarken kendimi sen diye

Dilini sokup aklına,

Seni kendinden, kendini senden alamayan aciz benim...

Teninde çıktığım bunca seferden sonra

Hiçbir seferinde bir sen yeri alamayan sefil benim.

Fethederken bunca ayrılık yerini

Bir parça sen toprağı kazanamadan,

Öylece vatansız kalan benim...

Rüku ederken yüreğin ayrılıklara,

Kıblesi sen olan seccade benim.

Benim senin içindeki kafir,

Müslüman benim, her cihatta seni zikreden.

Mırıldanırken dudakların, and olsun ki seni görmeyene,

Dualarını kabul eden benim.

Günahlarımdan kaçarken sen böyle çaresiz,

Ahir günü seni sorguya çekecek olan benim,

Cehennem gazabından sana,

Cennetin güllerini deren benim...

Ercan YAWUZER

MURADİYE/WAN