Benim Şiiri - Samet Tekin

Sen miydin kapımı çalan hüzün kokan hücremde
Burada kapımı kimse çalmaz benim
İdamlık bir suçluyum ben
Kimse adımı sormaz benim
Sahi sen misin ayak seslerini duyduğum hayalimde
Yoksa içime dert değil bu hain geceler
Zaten soluk soluğa idamı bekleyen benim
Kapı aralığından bakan gözlerde aradım seni
Oysa o gözler gardiyan gözleriydi
Kapı önünde sana ağlayan benim
Hüzün dolusu az pişmiş bir yemek ve bir kuru ekmekti önümdeki
Paylaştım hayalimdeki senle
Ama yine aç oturan benim
Bir günden bir yıl yaptım yalnızlığımda
Her sabah başka bir yılbaşı
Ailemi de özlüyorum bu arada kokuları burnumda
Ah o anamın haykırışı yok mu
Sesi hala kulağımda
Ailem canlarım ve sen hepinizi bekleyen benim
Sahi bir daha görebilecek miyim seni aklımdayken gözlerin
Bir anda gelsen hücreme oysa hücrem kalbimde
Kalbine hapsolan benim
Biliyorum imkânsızı istemek daha imkânsız darağacını beklerken
İmkânım son arzumda saklı
Son nefesimde adını haykıran benim
Yaşayamadım seni geçen ömrümde
Bana bir bu kalsın sen üzülme
Kabirde toprağa ezberletirim güzelliğini
Yeter ki son kez görsem seni
Dayanırım bu acıya da
Acıyı ömrüme adayan benim
Ben bir kader mahkûmuyum
Benim son arzum yok
İmkânsızlar içindeyim şikâyetim göremediğim gözlerin
Ne yapsam boş yolum yol değil
Gittiğim yer yanından uzak
Bu yola giden benim
Cenneti getirmek istedim yanına ama
Kader işte gittiğim yer de en az senin kadar sıcak
Cehenneme giden yolda sensizliğe ağlayan benim