Ey Gönül!
Coştun gönül yine coştun,
Güyâ yârin eli benim;
Sıkıştığı vakit koştun,
Bağlandığı beli benim..
Yârin Aşkı sende taşkın,
Oyuncağı oldu Aşkın,
Herkes ondan böyle şaşkın,
Göründüğü keli benim..
Şavkı yârin her ân vurur,
Güzel sanma bâki durur,
Göller kurur deryâ kurur,
Göz yaşların seli benim..
Şu gözlerim yolda kaldı,
Avundukça hayal aldı,
Gece gündüz düşe daldı,
Sanki seher yeli benim..
Mecâz yârlar zalim olmuş,
Vefâsızla dünya dolmuş,
Bu kul saçı neden yolmuş?
Aşkın çalan teli benim..
Aşk derdiyle kalp konuştu,
Yazdıklarım dert sunuştu,
Çektiklerim bir yunuştu,
Sandıkları veli benim..
Yangın arttı Aşkı ile,
Korlar oysa söndü bile,
Odur sebep düştüm dile,
Adem denen deli benim...
Kayıt Tarihi : 9.5.2016 13:32:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Adem Kaçar](https://www.antoloji.com/i/siir/2016/05/09/benim-1-7.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!