Benidim Şiiri - Kemter Abdal

Bu şiir, Hallac-ı Mansur'un ünlü "En-el Hak" (Ben Hakk'ım) sözünü çağrıştıran, panteist bir bakış açısıyla evrenin ve tarihin çeşitli olaylarındaki failin aslında aynı öz olduğunu iddia eden çarpıcı bir deyiştir. Şair, Âdem'in yeryüzüne inişinden Kabil'in ilk cinayetine, Nuh'un tufanına biat etmeyişten Yusuf'un kuyuya atılmasına, İsa'nın çarmıha gerilmesinden Tur Dağı'ndaki şimşeğe kadar pek çok olayın ardındaki gücün "Ben" olduğunu ifade eder. Devamında İsmail'in kurban edilişi, Uhud Savaşı'nda atılan taş, Kerbela'da çalınan kılıç gibi zıt gibi görünen olayları da aynı "Ben"in farklı tezahürleri olarak sunar. Yere göğe ateş salmaktan Mansur'un derisinin yüzülmesine, Pir Sultan Abdal'a atılan gül metaforuna kadar zulüm ve sevgi gibi karşıtlıklar da bu birliğin içindedir. Şiirin son kıtasında denize asa çalmaktan denizde kaybolmaya ve bin kılıkta görünmeye kadar evrensel bir değişim ve dönüşüm vurgusu yapılırken, her seferinde "Benidim, Benidim dost benidim" nakaratıyla tüm bu olayların kaynağının aynı ilahi öz olduğu vurgulanır. Bu şiir, vahdet-i vücut (varlığın birliği) felsefesini cesur ve provokatif bir dille ifade eden mistik bir deyiştir.