Benide götür yüreğinin gittiği yere

yağmurlar yağıyordu ben şehri terk ederken
kokunu alıyordum rüzgardan
gözlerin kalıyordu senden bana
ve içimde bir yoksulluk duruyordu yapayalnız sevgili

saçlarına tutunan bir kelebek olmak isterdim sen giderken
avuçlarında keşfe çıkmış bir uğur böceği olmak isterdim sen benden gittiğin zaman
yosundum denizi çevreleyen
kokunda can bulurdum denizim sendin
şimdi boynu bükük kalıyor kuşların sen gidiyorsun

bir köşesine koy beni yüreğinin
usulca karışırım kanına
seni incitmekten korkarak gezinirim kıyında
ve kumlara seni yazarım dalgalardan habersiz

bir kayaya yaz adımı
bir yaprağa yada ağaç gövdesine
yeni doğan bir yavrunun yumuk yumuk ellerine,günahsız gözlerine
benide götür yüreğinin gittiği yere sevgilim!