Benide al Şiiri - Ayten Özlem Yeşilçalı

Sabahladım yine,dertlerimle senden çektiklerimle.
Nereye kadar bu böyle söylesene..
Nasıl inanayım sana,nasıl aldanayım de sene
Efkarımı atarım içime.
Gömülürüm kimsesizlik lere.
Sararıp solarım güller gibi.
Tek tesellim sendin.
Sende gittin eller gibi.
Neden niçin beni de götürmedin o meçhule.
Bıraktın bu değirmenin içinde.
Ne bir buğday tanesiyim,nede darı.
Katın beni bilinmezliklere.
Öğretmedin bana zulümleri acımasızlığı.
Bir güldüm,yalnız bıraktın iki tomurcuğumla.
Sen olmadan nasıl tomurcuklar gül olsun.
Ben sen olamam ki,sende ben.
Geri gel al beni de seninle o meçhule.
Boynu bükük koma beni.
Atma beni bilinmezliklere.
Yol yordam bilmeden.
Aklımı gururumu koynuna bıraktım.
Sende beni bilinmezliklere attın.
Gel al beni de götür seninle meçhule.
Her günümü zehir etme.
Gözyaşlarımı sele döndürme.
Mutluluğu bana çok görme..
Al beni de götür o güzel meçhule.
Koma beni zalim dünyada.
İnsafsızların otağına atma beni.
Bak çok uykum var albenide koynuna.
Uyut o güzelim ninilerinle..
Sana kıyan bu dünya bana da kıyar.
Tomurcuklarıma da.
Gel al beni de gittiğin o meçhule.