Hayatın bu boktan
karmaşık yalanlarla dolu
yollarında ilerlemekten
üzerimdeki erkeklik kılıfı
yerini
kalitesiz bir orospuluğa da bıraksa
en ahlaksız, en edepsiz
değersiz, haysiyetsiz insan da ilan edilsem
ya da tam tersi
bütün piyasa mankenlerinin peşinde koştuğu
parayı bulmuş bir jigolo da olsam
bir şeyden hep eminim:
kapına gelip
orada uslu, yalnız, masum bir kedi gibi kıvrılıp
”Lütfen beni yine sev!
Lütfen beni yine sev! ” diye miyavlayacağım...
En yüksek mevkiilere de çıkıp otursam
krallar ve kraliçelerin en büyük kankileri de olsam
veya evrende yaratılmış
tüm hayat formlarına bürünsem de
bir şeyden hep eminim:
bütün o safsatanın bendeki göz boyayıcılığını
üzerimden silkinip
”Lütfen beni yine sev!
Lütfen beni yine sev! ” diye
o sıcak dizlerine kapanacağım...
Bir marangozun henüz bitirdiği
o taş gibi sağlam
gürgen mobilyadaki
yeni çakılmış buz gibi soğuk çivi de olsam
oradan çıkar, ayaklanırım
kapına gelirim ve
”Lütfen beni yine sev!
Lütfen beni yine sev! ” diye ağlarım...
İşte bundan eminim...
(15.02.2005)
Ömer DalmanKayıt Tarihi : 3.2.2006 14:53:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!