Beni Yıldızlar Anlar Şiiri - Enes Kepil

Her şeyin geçip gittiğini gören zihnimiz
Şu yapılan ama sonradan yıkılan binaların
Tekrar tekrar yanıp sönen ışıkların
Yaşayıp ölen ve yeniden doğanların...

Giydiğim şu elbiseye bakın
Size neler anlatıyor
Saçlarıma yüzüme bakın uzunca
Bugün biraz da çirkinliği seyre dalalım
Bakın nasıl da hoş gülüyorum
Dünyanın en tatlı çocuğuna benzemez bu gülüş
Dudaklarım kıvrılır yukarı doğru
Dişlerim lekeli dişlerim eksik
Siz buna cesaret edebilir misiniz
Bakın nasıl da cesaretle gülüyorum.

Hepimiz gibi yaşıyorum
Canınızın yandığı kadar yanıyor canım
Kalbinizin acıdığı kadar acıyor kalbim
Derinizdeki çiziğin derinliği kadar
Kanıyor derim.

Biraz eksiğim sanıyorum
Nedense öyle hissediyorum
Kirli bir pantolonla yürürken sokaklarda.
Bazen benim de sorguladığım doğrudur, hayatı
Yaşımla birlikte büyümüş çocukları
Hangi belediyenin diktiğini bilmediğim
Yıldan yıla gövdesi güçlenmiş ağaçları görüyorum
Dallanmış, budaklanmış
Geleceğe kök salan aileleri görüyorum doğrudur.

En kötü ya da en iyi yemekle de
Bir elma ya da yarım ekmekle de...
Büyük ya da küçücük
Yağmurdan ıslatmayacak, soğuktan koruyacak
Bir yerden bakıp
İnsanlığın hallerine özeniyorum.
Gözlerimde yılların belki de o her günün
Rengine; içindeki çizgilerine işleyen yalnızlık.
Gözlerimde beni gördüğüne inandığım binlerce yıldız
Kalbimde sadece yıldızlarla kurduğum bağın,
O ulaşılamaz acısı yaşar en çok.
Çünkü onlar görür bilir beni
Çoğu gece ben uyurum onlar uyumamı bekler
Bilirim bir yıldızlar düşünür beni
Çünkü ne zaman uyansam uykumdan
Gözlerimi açsam, gökyüzünde bir huzur
Orada binlercesi beni bekler..
İnsanlığımı hatırlatırlar bana
Düşlerimde kainata olan ortaklığımı
Yalnız olmadığımı gösterirler bana
Yıldızların içindeki varlığımı.