Dün
sessizliğe mahkumdum
çekilmiştim kabuğuma
yedi deniz üstümde yorgan
en uzak diyarlarındaydım hayatın
Dün
yalnızlığa mahkumdum
çekilmiş kahve gibi unufaktım
ve en tenha köşesindeydim
kese kağıdının
Dün
ölüme mahkumdum
diri diri yemiştim yüreğimi
ve en uzun yolundaydım
kan dolaşımımın
Şimdi
yok olan bedenimi
yeniden doğuracak
tek kadın gözlerimin önünde
korkmuyorum
son sorudan başlayacağım
sorgunun son gününde.
Kayıt Tarihi : 13.12.2003 23:32:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Sevgiler....
Burcu Karakaya
guzel anlatım guzel yazıyorsun...
sevgıyle kal daıma,
TÜM YORUMLAR (5)