Beni Yavaşça Öldür Şiiri - Alp Arslan

BENİ YAVAŞÇA ÖLDÜR
Kaçtım hep başkalarının itelediği el yapımı ilişkilerden…
Öyle yürek taşımı bir aşk filan da aramıyorum.
Ama doğruya doğru…
İçi gülen gözlerini gördüğümden beri,
Kızım, ben sana yanıyorum!
Dedim, kim bilir?
Belki de,
Belki de böyle açıkça söylersem,
Boynuma sarılıp öpersin beni…
Kim bilir, belki de çok seversin beni…
Sana karşı dürüst olacağım,
Sakın yanlış anlama,
Bilerek yapmadım, inan…
Yüzümdeki şu acemi tebessüm,
Gözlerimdeki şu manalı bakışlar,
İnan ki, art niyetten değil.
Yüreğimin işi…
Hem bilesin ki, senden arakladım ben bu gülüşü.
Tatlı bir meltemin eteklerini savurduğu,
Arkadaşlarınla dün yolda yürürken hani…
Ya, biraz yardım etsene ne olur?
Kızım, inan ki ben sana yanıyorum!
Aptala döndüm, hissediyorum…
Ama ha desen, nasıl başlayacağım,
Ben de bilemiyorum…
Düşünürken bile heyecanlanıyorum.
Ya gel, sessizce boynuma sarıl, öyle kal…
Sevindir bu aşkından salağı, yüzümü güldür.
Ya da,
Ben kendimle didişirken beyhude,
Hiç acele etme sen güzellik…
Beni, yavaşça öldür.
ALP ARSLAN
13.09.2022 - Çankaya