ölüyorum ve öldüm arasında
ince ip geriyor bulutlar
düşüyorum her şiirimde biraz daha
çünkü ben kuşlardan öğrendim adım atmayı
yollar biraz dargındır ayaklarıma
kuşça bilmiyorum diye
gök, yüzünü saklar kırık kanatlarıma
yer, yüzünü saklar pabuçlarıma
durup dururken yaşamak öldürüyor beni
kırk yıllık kan davası gibi koşarken nefesim
kaldırıyor şimdiki zamanda cenazemi
geçmiş zaman için sekiz omuz
başüstü etmek için yolumu gözlüyor
ölüyorum ve öldüm arasında
bir beden fark ediyor
birkaç senelik arkadaşım söğütedir vasiyetim
kağıttan yapsınlar benim kefenimi
giderayak ölümlü şiirler yazayım
çareler, yas tutsun ardımdan kuşlarla beraber
utansın zamanında gelmediğine dizimin ucuna
Kayıt Tarihi : 7.6.2024 12:00:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!