Sen, kuş tüyü yatakta büyüdün,
Benimse tek dostumdu kaldırımlar.
Senin emdiğin süt ipek tendendi,
Bense yalnızlığı içtim gün be gün.
Sana açılan sıcacık kucaklardaydı mutluluk,
Benimse tek gerçeğimdi vicdansız soğuk.
Seni, ışığın içindeki siyahlıklar rahatsız etti belki.
Bense simsiyah olmuş yüzlerde gördüm ışığın izini.
Seninle aynı kelimeleri bile kullansak,
Aynı dahi olsa düşündüklerimiz,
Sen anlayabilir misin ki beni,
Beni yaşamadan?
Kayıt Tarihi : 15.11.2015 19:45:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!