Beni Yaramdan Tanı Şiiri - Orhan Demirtaş

seni ne yakar şimdi bilmem
..................................beni gonca ay güzelliğin
imkansızı aşta gel, beni yaramdan tanı

dünya döndükçe yaşlanır, kollarımda kelepçe
uğruna yaşadığım ölüm, bir değil bin Halepçe

gel, uykusuz bakışlarım ikiye bölünmesin
gel, kan revan kelimeler yeniden dirilmesin

gözlerine benzediği için dağlara çıktım, uluca
bıktım zamanın bahçesinde oynamaktan, çocukça

ah, saçların önüme düşüyor göklerden, arşın arşın
kırılmış bir sessizlik var içimde, sensiz eksik kalışın

intihar ucuzladı, arka balkonda sakla ince ruhunu
kimi kurban edeyim bilmem, koynumda hayal oluşunu

gece olduğunda ağlaşır, kıyımda masum yüzler
yüzümün örtüsünden,ah, sevenler kendini gözler

karanlıkta üşüyen gözlerimin, yaklaştı son günleri
sanırım beni taşır omuzlarında, her kentin ölüleri

mühürlüyor zaman bir pul gibi, beni kara üstüne
kederinden kaçarken kanın, kan damlar kan üstüne

kelimelerin mızrabı değil, acının tam içindeyim
yakıyor teni yolum, yar yoksa ben gurbetteyim

ayrılsa, ayrılsa diyorum benden, bitmeyen bu yolculuk
kalbimi biliyorum,
........................ayrılsa da yar, bitmez bendeki yolculuk

fırtınası esiyorken denizin, şimdi bu ne dinginlik
bağırmaları-mı duyuramadım,
......................................gelsin sıradaki sessizlik

söndüremedin düşüm-den çıkıp, göğsümdeki ateşi
böylesi bir kederde konaklarken, vurdu geçti kaç kişi

söyleme şair derdin, buna canlı dayanmaz
bir yaşam ki, kendinden bezgin,
.......................................hayat, hayattan utanmaz

Orhan DEMİRTAŞ