Beni Yalnız Bırakma Şiiri - İmdat Avşar

suskunluğundan belli tedirgin dönüyor kuşlar
göğsüme basarak yükselecek adını verdiğim yıldız
ve karanlık sürecek dağların yamacına
hüzün uçuran akşam siyah kanatlarıyla
geceye korku salan bu rüzgarlar kıracak
yaylalara serilen hezeran çiçeğini
suskunluğundan belli gözlerine kan uykular dolacak

tutuşsa da kirpiklerin uykunun aleviyle
beni yalnız bırakma çoban uykusuna yat
nal sesleri duyacaksın aç gözlerini dayan
suların aynasına şavkı vuran kız
dinle yağmurlar yağacak birazdan
ve seherde kurtlar uluyacak uyan
topla çadırları deli yağmurdan önce
heybeleri denk edip gidelim burdan

suskunluğundan belli vakit yağmur öncesi
yıldırımlar yoluyor göğün kanatlarını
vadinin kasığında kıvranıp duran
bir sele gebedir bahar gecesi
ırmaklar kabaracak kayalar kopacak birazdan
gecenin kadranına zehirler akıtacak
göç göç diye bağıran engerek zaman
suskunluğundan belli yağmur deli yağacak

bir şahin çığlığı yırtsın gözkapaklarını
beni yalnız bırakma kuş uykusuna yat
kınalı parmaklar tutacaksın aç gözlerini
bembeyaz ellerini içimde unutan kız
dinle mavzerler konuşacak birazdan
kısrakların alnına güneş vuracak uyan
bohçala sevdaları atın terkisine at
ekinler başağa durmadan önce
acıya düğüm çalıp gidelim burdan

suskunluğundan belli çiğdemle geldi bahar
bu dem gitme vaktidir gül kendini bıçaklar
uyanmazsan yanacak içimdeki türküler
ve ölecek ruhuna üflediğim her şiir
yıldızların gözüne gün düşecek birazdan
yavaş yavaş sıyrılıyor kırmızısı geceden
her sabah yaylaya kan döken gelinciğin
suskunluğundan belli boş dönecek yağız at

ufkumu pembesiyle yakan erguvan
ilk akşamda görünüp kaybolan çolpan
beni yalnız bırakma uykuyu bağla da yat
dağlar yarılacak birazdan ve sular kuduracak
amansız geçitlerde kervankıran kız
uçurumdan düşeceksin taşlara tutun uyan
yoruldum boşluğa adını söylemekten
aydınlık atlısı yola düşmeden önce
dizginleri salıp gidelim buradan