Beni Yak.. Şiiri - Muslim Kılıç

Suyu tanımaz acının örsü-
Öfkesi törpülenmiş yüzümün
gözlerini yut(a) madı güneş
susmalarımda virgül kopmalara sığdırılan
kırık kelimelerim yol alır isyana
nokta düşürülmemiş hikayem
uzar/ uzadıkça kucağımda zaman
silinmeden kalemimdeki cümleler
yazılır mektubuma
erit taşı gözyaşlar(ın) la

deryanın kaldırımına ekilen yıllar
yağdırır gurbeti harabe çergeme
sütunları çatlak tavanlar gibiyim
damla çarptıkça tepeme hırçın
devrilmeye yüztutar her anım
soluduğum son nefes de
çağladı ruhumdan yalın
kırmamışken yazmayan kalemi elimde
tutulur parmaklarım ürkek bir sesle
usülce bırak elinden kalemi

dökülür hayat çınarının yaprakları
hayat nehrinin engin menbaına
uçurumu kapanmış bu seslerin
istifleştikçe ezilen ruhlar en altta
doğum sancısı duyulmuyor kulaklarda
yorumsuz senkron tutarken frekanslar
düşük gelir titreşimi son nefesin
düşmemişken son yaprak alnıma
hicret eder sonbahar harelerine yüzümün

günler hayta kasırgalar gibi
öğütür delişmen gençliğimi
süzülür değirmenlerden
un olmuş cesedim yaprak kefenimde
ısınmaz kemiklerim karnında toprağın
çürümemişken protez aklım
düşürülür bir soru dilime
bitti mi yol bu patikada?