Beni Unuttuğun Yer Şiiri - İsa Yılmaz

ateşten kalpte
sudan bir kar tanesi
hüzün ve gözlerin
erir yüreğim
avuçlarından dökülür gibi
çeker gider
beni unuttuğun yerde
tükenir nefesim

namlunun ucundaymış gibi
titriyor gözlerim
tek sözün öldür
tek sözün bitirir
şimdi sus desem susar mısın
sonsuza dek öylece kal desem
kalbimin yanı başında
öylece kal desem

bilirsin diyemem
senden kalbini sökercesine isteyemem
kulun, kölen de olamam
bilirsin Tanrı'dan başkasına secde edemem
ama sev desen
bir insan bir insanı ne kadar sevebilirse
ta en zirvesine
kanayan tırnaklarımla çıkarken
bin kez düşsem bile
asla pes etmem
bilirsin
yok hayır
asla bilmeyeceksin
ateşten kalbinde
bir kar tanesi
susarken
duymayacaksın...

23.11.12