Beni unuttu mutluluk

beni unuttu mutluluk
beni sen gördün
kimsenin tutmadığı ellerimi
tuttu ellerin
kederli gözlerim
utangaç halim
gökyüzü boşluğunda
asılı kaderim
hepsini sen sevdin
sen bildin
burada kimsesizim
yokluğun saplanıyor
hayat devam ediyor
beni kim farkeder
söyle kim tanır
biricik duam bugün
belki farkedilirim
farkedilirim..

Mustafa kaya
30.08.2006 / tuzla
www.mustafakaya.net