Hatırımdaki gözlerle uzağı göremiyorum.
Hatırımdaki bütün gözler için sizden ayrılıyorum
Kaldırımda yürüyemiyorum bu gözlerle
Lale ile sümbülü ayırt edemiyorum...
Bu gözlerle
Karanlıktan korkuyorum.
Bayan Veronika
Ben bakmak ile görmek arasında Bachata yaparken
Bir yerlerde müteyakkız bir millet aşkımızı veto ediyor
Levant acınacak halimize tebessüm ediyor
Müteşebbisler gözünüzün kurak topraklarını terk ediyor.
Ah şimdi sizin elleriniz
Acaba uzağı tutabiliyor mudur ?
Kaldırımlarda kızarıyor mudur ben düşerken?
Bachatamızı alkışlıyor mudur?
Ah Bayan Veronika
Bir bilseniz
Patrimonyal bir hükümet tasavvur ediyorum serçe parmağınızda
Gözlerinizi tez vakitte asıyorum.
Devletleştiriyorum bütün gözyaşlarınızı
Gözyaşınız ki
Bu ara hiç direnmiyor efendim
Yalan söylüyorum
Yani siz kazandınız
Gözyaşlarınızla bombaladığınız kalbimin ortadoğusuna Şairler artık yatırım yapmıyor
Nazım Hikmet mektuplarımdan el çekti,
Sayın Süreyya harf satıyor pazarlarımda,
Dudaklarınız muvafakatı şart koşuyor.
Yalnız unutmayınız efendim
Bütün şiirlerimi hamsenizden çekersem eğer
Yerle bir olacaktır defterleriniz
Methodistler mazhar olacaktır kurtarıcıya
Firavun yalan olacaktır
Şimdi izninizle
Gözlerinizin görmediği sahipsiz bir parmağınızı fethetmeye gidiyorum
Bachata öğrenmiş bir şehzade olarak...
Haldun KibarKayıt Tarihi : 10.3.2018 14:56:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
İnsan sevdiğiyle karşılaşmadan önce hayallerinde onu yaratır, onu yerlere göklere sığdıramaz ve hep gitar eşliğinde Bachata dansı sanır hayatı hep o müziğin ritmi ile atar yüreği...
Ancak sevdim, seviyorum dediği biriyle karşılaşıp o toz pembe hayallerin uçup gitmesi hayatın gerçek yüzünü göstermeye başlar ki monarşi baskıların dayatmaları bu işin gerçek yüzünü açığa çıkarır, hayatın acı tecrübelerini tatmamıza sebep olur...
Kayıtsız şartsız dürüstlük ilkesini benimsemiş insanların (Methodistler) bir gün bir lider bulup bu güzelliği dünyaya yaymaları ve tüm insanlığında bundan faydalanması tüm gönüllerin olduğu kadar bizlerinde isteğidir... Ancak öylesi zamanlara demir atmışız ki Emperyalizim insanların kanına ruhuna kadar işlemiş...
Her dava bir sevdadır, aşktır... Asıl olan davaya sadık kalabilmek onu sahiplenmektir...
Şiir her ne kadar bir aşkın sevgilinin ismine itafen kaleme alınmış gibi görünse de sosyal içeriği ağır basan bir şiirdi...
Daha nicelerine diyerek... Esenlik Dileklerimle.
TÜM YORUMLAR (1)