...
Kır papatyalarını sevmeye gelmiştim oysa
Bembeyaz tarlalar yakılmış
Bilmeden düştüm cehaletin bitmek bilmeyen savaşına
Kırıldı gökyüzü, döküldü yüzler; yüz binler
Ve düştü şambala
Hemde ne düşüş
Yok kalmadı insanlıktan bir nazar
Hırslandı yine yeryüzü
Devşirme başlattı
Su yüzüne attı
Onca yığın yığın bir sürü avı
Evet zaman avcı
İlaç deselerde en büyük acı
Yavaş yavaş sona varırken sancı
Zaman mı ölüyor
Zamana karşı yarışanlar mı?
Ruhsuz bir o kadar yanlız bir zemin toprak şimdi
Yine açsın mavi kır çiçeklerini
Sen beni unutma!!
Yine gelincikler toplasın çocuklar annelerine..
Toprak olmasın kır çiçekleri..
Kalbim ellerinde..
Kayıt Tarihi : 26.7.2024 09:06:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Kaybedilen hayatlar..
dinmesi ümidiyle..ruh kelamınız susmasın kıymetli şairem, teşekkür ederiz..
sevgil ile....
Ben teşekkür ederim. Değer kattınız.
Selâm ve muhabbetle
Beyaz renkli olsa gerek…
Kefene denk !
Tebrikler
Teşekkür ederim sayın şair.
Saygılarımla
Yüreğine sağlık…
Teşekkür ederim sevgili Atakızı.
Bil mukabele..
toprak ne çekti ve hala çekiyor dost olamayanlardan
ne kırında çimen çiçek
ne yansıyan bir gökyüzü
ne çoşan bir ırmak kalıyor.
insanoğlu, hırsı uğruna her şeyi yok ederek zamanı ne kadar kötü kullanıyor.
kendi sonunu hazırlarken
esenlikle kalınız, anlamlı bir arzuydu son
Teşekkür ederim efendim.
Bil mukabele
Çiçekler özgürce açsın.
Kaydedilen her hayat öldürülen bir çiçektir.
Teşekkür ederim üstadım
Değer kattınız.
Saygılarımla
TÜM YORUMLAR (8)