Beni Unutma! ! Şiiri - Ayfer Artuç

beni unutma! !
de ki bir duraktım yolun başında,... sırçadan bir sığınak...
küçük şehrinin karanlık sokaklarında dolaşan bir peri... değdi yüreğine sihir..boşaldı yıldızlar.. kamaşan gözlerinin ardındakiler.. görmek istediklerindi...

aşk değildi adım..söyleyemedim.. çünkü ne olduğunu hisset istedim...içine daldığın gözlerin karanlığında, göreceğin bir damla ışıktı umut.. bul istedim...
unutma beni! !

de ki aradığın şefkattim yolun başında.. sımsıcak bir kucak..
kavrayamazdın beni...ama açtım kollarımı.. sevgiliyi sarmak nedir, bil istedim..istedim ki dökülen yıldızlardan bir avuç daha. yakala ve yoldaş et hayat yoluna..
unutma beni sakın! !

de ki bir keman sesiydim... çalmayı bilmesem de saf bir sevginin gölgesinde dinledim ve..duy istedim..şarkıların, şiirlerin hüznünü o ağlayan nağmelerde..yokluğum yanında olduğunda dinle diye...

say ki mehatabın denize düştüğü bir gece, gördüğün bir bir düştüm... istemedim uyandırmak seni..istedim ki sev düşleri...yorulduğunda...hani çok sonraları....hani umutların kaypak olduğunu öğrendiğinde ve bir türlü gerçekleşmeyen düşlerin sersemliğinde...saklanacağın bir düş armağan etmek istedim sana
beni unutma..

bir yerlerden gülümseyeceğim unutma.. hatıran yeter dediğinde ve o şarkıyı her dinlediğinde orada olacağım..yanında...özlemin depreştiğinde,sızladığında sol yanın, soluksuz kaldığın nefeslerde ve aklığını istediğinde zamanın orada olacağım
İzin vermem gözlerinde ‘yaş’a..orada olacağım.. orada....sakın unutma!

Ayfer artuç
17 nisan 2007 istanbul