Beni unutma Şiiri - Refik Özsoy

Günaydın sevdiğim
Kapındayım eziğim
Masum bir esaret bu durgun
Sana hasret yüreğim aşkına yorgun

Günaydın sevdiğim uyan
Bu acımasızlığa ne olursun birazdaha dayan
Hani o parktaki ağaç varya
Her gece oradan bakardık dünyaya
İşte orada bekliyorum gül yüzlüm

Biraz aşinayım hoş gör beni
Biliyorum zor ama seviyorum seni
Pencerenin önündeki çiçekler küskün artık
Seninle son kez güneşin doğuşuna bakamadık

Ne vardı bu dünyayı terk edecek
Ne vardı ölüm oyununa bensiz girecek
Şimdi senin sevgini bana kim verecek
Uyan sevgilin ne olur bırakma beni

Özlemek değil bu benimki
İçimde bir acı sancı yüreğimdeki
Gidişinle ruhum ezildi birden bire
Dökemedim hasretini yazmadım kelimelere

Sabahları yanağımdan öpüp bana aşkım deyişin vardı ya
Artık yok herşeyim sonbahar yağmurlarında
Dünya sırtını dönmüş sanki bana
Beni unutma sevgilim beni unutma

DEMRİCİ